Afgelopen donderdag was de prijsuitrijking. En je moest laten weten of je bij die prijsuitrijking aanwezig zou zijn. Mijn dochter had alles maar met een half oog gelezen en dus over het hoofd gezien. Vervolgens kreeg ze een telefoontje op haar mobiele. Ze begreep in eerste instantie niet dat het om deze wedstrijd ging dus zei ze:" Meneer ik ken u niet ik hang nu op!". Daarna kreeg ze nog een smsje maar ze kende het nummer niet en dan belt ze niet terug.
Op woensdagavond kreeg ze in de gaten dat je je moest aanmelden dus hals over kop nog snel aangemeld. Donderdag avond ging ze met een groepje van school naar het "Glaspaleis" waar de prijsuitreiking zou plaatsvinden. Er waren ook schrijvers en het was een heel gebeuren. Toen de derde prijs bekend werd gemaakt dacht ze dan zal ik er wel niet meer bij zitten. Toen de tweede prijs kwam luisterde ze nog maar half. En toen de winnaar werd omgeroepen dacht ze: Hey, dat is mijn naam.
Yes, onze dochter heeft de eerste prijs gewonnen. Nu mag ze 20 juni door naar de landelijke finale in Rotterdam. Ze is nog steeds een beetje hyper. Krijgt enorm veel telefoontjes. Iemand bracht een klein cadeautje. En ze kreeg een uitnodiging voor een interview op de regionale radiozender. Dat was afgelopen zaterdag.
Ja, ons huis staat op dit moment in het teken van onze dochter. En ik gun het haar zo. Iedere moeder gunt haar kind natuurlijk de eerste prijs. Maar ze heeft het eerste jaar op deze school een heel moeilijk jaar gehad. En nu dan dit. Echt een beloning voor een enorme inzet en doorzettingsvermogen die ze al die tijd heeft laten zien. Inmiddels zit ze in het derde jaar en gaat het eindelijk een heel stuk beter. Dankzij ook doordat een aantal mensen onvoorwaardelijk in haar geloofden en haar zijn blijven steunen.
Our daughter won the first price with a writing contest. I'm a very proud mam.
